Siberische Opvoeding – Nicolai Lilin
Nicolai Lilin vertelt het ware verhaal van zijn jeugd in Transnistrië, Siberië. Een plek waar weinigen überhaupt van gehoord hebben, maar waar het er nogal goddeloos aan toe ging. De streek bestaat uit een hechte gemeenschap van zware criminelen die zichzelf als buitengewoon eerlijk beschouwen, net als zo ongeveer ieder mens.
Regel is dat geestelijk gehandicapten beschermd moeten worden, maar homo’s en agenten mogen daarentegen weer bruut en zonder voorbehoud worden afgeslacht. Siberische Opvoeding is daarom bij vlagen een ongemakkelijk en bijna schizofreen boek, omdat overduidelijk is dat de schrijver zichzelf op moreel gebied hoogstaand acht.
In dat plaatje past moorden met een ‘geldige’ reden. Bizar is het wel wat Lilin te melden heeft. Hij gaat uitgebreid in op de tradities van zijn gemeenschap, zoals de gewoonte om het hele lichaam onder te tatoeëren. Het boek eindigt met het vertrek van de beul, naar het leger. In deze voor hem tirannieke omgeving zal hij ongetwijfeld ook het nodige hebben meegemaakt, wat interessant is voor een vervolg.
Waardering: 
